Aktywna dzika przyroda za oknem - Dobra czy zła dla psychologii kotów?

W moim obecnym domu na podwórku znajduje się aktywna społeczność dzikich stworzeń, w tym różne ptaki, wiewiórki i wiewiórki, króliki, świnka polna i motyle w dzień i błyskawice w nocy.

Moja mała suczka torturka 2yo DSH ma dwie wieże w pobliżu okien i dwie szklane przesuwne drzwi, które pozwalają patrzeć i obserwować tę społeczność w czasie każdej pogody, o każdej porze roku i o każdej porze dnia.

Oczywistą korzyścią z tego jest rozrywka, coś, co można zobaczyć i zrobić, a nie leżenie na podłodze, gdy się nudzi. Istnieje również element ćwiczeń, ponieważ biegnie od jednego punktu widokowego do następnego, aby na przykład podążać za królikiem przez dziedziniec.

Ale potencjalną stroną w dół jest frustracja z solidnej bariery szklanej. Widziałem ją wyraźnie próbującą dostać się do ptaka lub wiewiórki przez łapanie na krawędziach, starając się wspiąć na granicy okna, i rzeczy takie jak to. Jej instynkt łowiecki wpadł w ucho, ale jest udaremniany.

Czy więc w równowadze, ta sytuacja jest dobra czy zła dla ogólnego samopoczucia psychicznego i emocjonalnego kota? Innymi słowy, czy korzyści przeważają nad ryzykiem?

Co mogę z tym zrobić, jeżeli wniosek jest negatywny? Zwróć uwagę, że zasuwanie zasłon jest niepraktyczne, ponieważ byłoby to przede wszystkim złe dla _mojego samopoczucia emocjonalnego (sprawiając, że mój dom czuje się jak ciemny loch), ale także kot może po prostu zsunąć się za zasłonę. Ten kot ma garść zabawek, i bawi się z nimi zarówno samodzielnie, jak i interaktywnie ze mną.